't is een fijne vakantie geweest!

Merci make en pake voor de fijne speeldagen bij jullie!
papa en mama weten nu wel waar wij die snotaapkuren leren, betrapt!
Merci oma om Storm rond te rijden

De jongens hebben een leuke vakantie gehad!

tattoos

lelijke gezichten trekken

"ZO" kom ik dus aan mijn krullen

brood bakken

ook kruipen we soms door de draad om bij nonk Narke en tante Julia de boel op stelten te gaan zetten of om naar de duiven te gaan kijken of om salamanders zoeken

We zijn er klaar voor.
Jebse is klaar voor meester Lode, de vraag is of meester Lode klaar is voor hem ;-)
De graadsklas waarin Storm zou komen is gesplitst omdat er 6 nieuwe kinderen in de 2e graad komen. 4 nieuwe kindjes in Storm zijn klas.

Maandag is 't zover!

zaadjes part II

oké, vorige week had ik hem geantwoord dat de zaadjes in de balletjes zitten

Verder kreeg ik geen vragen.

Deze keer was ik voorbereid, ik wist dat er nog vragen gingen komen.

Na de vraag WAAR de zaadjes zaten kreeg ik nu de vraag HOE de zaadjes eruit zien.

"Ge ziet dat niet maar het zijn hele kleine visjes, kikkervisjes"

"Ik heb dus kikkervisjes in mijn ballen?!"

"BalleTJES, en nu nog niet, als je ouder bent"

"Oh gelukkig"

stilte

"Dus eigenlijk zijn mijn balletjes een aquarium maar dan zonder planten?"

schoolstress

schoolstress...'t is al begonnen

en niet bij degene bij wie ik het verwacht had

Storm was juist aan 't wenen, ik hoorde hem tot beneden :-(

Bang dat hij zijn maaltafels niet meer kent, bang dat zijn nieuwe juf niets van de diabetes kent.

Ik heb hem kunnen geruststellen dat Joke (de diabeteseducator) langsgaat op school en dat zijn nieuwe juf al eens een kindje met diabetes in haar klas had. Er is ook geen reden tot paniek, er is nog helemaal niks misgelopen in de nieuwe school.
En hij zal de maaltafels snel terug kennen, als hij ze al vergeten zou zijn.
Hij had een weemoedig momentje. Dat heeft hij soms. Morgenvroeg is hij weer vrolijk daar ben ik zeker van.
Maar 't is ne sterke kerel en 't is normaal dat hij soms een minder moment heeft. Dat mag en dat moet hij uiten. Hij moet al zo vaak zo 'groot' en flink zijn.

Jebse lag wel te ronken, die heeft er (nog) geen last van. Gelukkig. Hij kijkt uit naar de start in de nieuwe school. Hij is fier op zijn nieuwe boekentas.

Maar het is nu stil... de terboykes slapen
...nog 7 keer slapen...

zaadjes en zo

Vandaag kreeg ik de vraag:
"WAAR zitten de zaadjes?"

Oh help...hij is nog maar 7 jaar...
Wat kan je een 7 jarige vertellen en wat niet?

Ik moet eens naar de bib denk ik

7 maanden thuis

7 maanden geleden zette ons meisje haar slappe, overflexibele, magere voetjes op Belgische bodem. Enfin, figuurlijk dan want madam kon toen zelfs nog niet zitten

Maar de tijd vliegt!

Alles gaat goed met ons madam. 't Is een spook!
We hebben onze handen vol...als ze wakker is. Ze slaapt nog steeds heel veel maar is wel een vroeg vogeltje. In Frankrijk sliep ze wat langer maar hier, in haar eigen bed...sowieso een 6 op de wekker en soms zelfs een 5 :-/ maar we klagen niet, toch zeker niet als we de slaap uit onze ogen gewreven hebben. Maar dat eerste moment, eerlijk? Dat doet PIJN

Ze is al sterker geworden, stapt aan de hand, kruipt, sluipt, stapt op handen en voeten maar rechtopstaand nog niet. We zijn niet gehaast, ze geraakt waar ze wil zijn en zelfs heel snel.

Normaal moeten we pas terug naar K&G als ze 2 wordt en bij Dr Gillis worden we ook pas terug verwacht als we een jaar thuis zijn.
Maar ik vond dat toch veel te lang dus ging ik haar gisteren laten wegen en meten bij K&G. Toen ik haar "maten" op de curve zette viel me toch iets op.
Senni is van de P3 naar de P25 gegaan om terug naar de P10 te zakken en nu zelfs net op de P3 te bengelen. En dat allemaal op 7 maanden tijd?
Toch maar een afspraak gemaakt bij Dr Gillis, maandag kunnen we al gaan.

We maken ons geen echte zorgen. Ze eet redelijk goed, ontwikkelt goed, is een pientere madam maar toch effe laten checken.

enkele kiekjes van toen en nu

We zijn niet objectief maar we zijn hopeloos verliefd op dit lief, mooi, schattig meisje

gelukkig

We hebben veel vriendjes en vriendinnekes, veel adoptievriendjes en -vriendinnekes en helaas hebben we sinds anderhalf jaar ook een diabetesvriendje en -vriendinnetje.

"Helaas" zeg ik want eigenlijk had ik die mensen liever nooit ontmoet. Ben ik nu grof? Misschien... maar anderhalf jaar geleden had ik deze mensen liever niet ontmoet.
Ik wou dat we toen niet in het ziekenhuis waren.
Ik wou dat we toen in speeltuinen genoten van een heerlijk voorjaarszonnetje (want het was toen mooi weer!)
Ik wou dat we uitstapjes deden, dat we onbezorgd konden dromen van ons broertje of zusje dat in Ethiopië waarschijnlijk al op ons wachtte.

Maar enfin, we kwamen ze tegen, ook ferm tegen hun goesting want zij hadden waarschijnlijk ook andere plannen en leukere dingen te doen dan 2 weken in een ziekenhuis klaargestoomd te worden voor het leven "na de ziekenhuisopname"

Afgelopen weekend kwamen onze "diabetesvriendjes" op bezoek.
Heel makkelijk voor iedereen, ik weet wat ik mag klaarmaken, de mama weet dat ik weet wat ik mag klaarmaken, geen heen-en-weer gemail over "moetjes en magjes", lekker easy dus. We leren ook dingen van elkaar. 's Avonds krijgt Storm parovita's voor hij gaat slapen. Ik snap niet dat ze hem de strot nog niet uitkomen. Bah bah, zo vaak hetzelfde. Maar een receptje van die mama van wafeltjes en ik heb moed om eraan te beginnen, wegen, afmeten, bakken. Na ons verlengd weekend probeer ik het eens.
Ook het diabeteskamp is een voltreffer geweest voor R en zijn ouders. Voor iedereen was het leuk. Voor R. maar ook voor de mama en de papa.
Volgend jaar gaat Storm dus ook op kamp! Storm voor de eerste keer en R voor de 2e en laatste keer. (van 8j tot 12j) Ze kijken er nu al naar uit

Dus het was leuk.
Als we hen "gewoon" waren tegengekomen had het misschien nooit geklikt.
Maar hoe spijtig ook, we hebben een band. Het klikt. Vooral onze zonen hebben een band. Allebei dezelfde diagnose.

Gelukkig hebben we doorgezet.
Doorgezet met de adoptie (waar we toen echt aan getwijfeld hebben), doorgezet met ons leventje en hebben we onze schouders eronder gezet. Het moest maar het was niet makkelijk. En het is nog steeds niet makkelijk. Maar moeilijk gaat ook.

MAAR het gaat goed. Goed met Storm, goed met ons. Gelukkig. Ik bedoel dan "gelukkig" dat het "gelukkig goed gaat" maar ook "gelukkig" als in "gelukkig zijn"

We zijn gelukkig. Allemaal. Ik spreek maar ineens voor ons alle 5 :-)

Onze ongelofelijk flinke kerel. Hij doet het zo goed, is zo verstandig, zo zelfstandig. Doe het hem maar eens na... Een ventje om fier op te zijn.

een beetje teveel appel misschien?

nieuwe fase

Een nieuwe fase is aangebroken en ik ben er blij om :-)

Vanaf deze week, zesenhalve maand na Senait haar thuiskomst, mag madam opgepakt worden door iemand anders dan Tom en mij. We hebben het iets langer volgehouden dan bij Jebse (doordat we een dikke 2 weken op vakantie waren)

Toch wel een opluchting om anderen toe te laten tot haar wereldje. EINDELIJK vinden de grootouders en tantekes. En wij vinden het ook wel fijn om haar nu te "delen"

Ze laat zich (soms) pakken maar als ze dan op de arm is, dan raakt ze de persoon niet aan, de armpjes blijven een beetje omhoog, bang om contact te maken. GOED dus, dat ze niet iedereen zomaar toelaat. Ze moet nu anderen beetje per beetje leren vertrouwen. Maar we zijn fier op onze kleine sterke meid. Ze doet het zo goed. Ze durft zich geven tov van ons, ze is terughoudend naar anderen. Dit is wat we 6,5 maand geleden wilden

Wat is er de afgelopen nog we(e)k(en) gebeurd?

- Storm heeft heel slechte waardes, heel hoog, dan weer heel laag. We wijten het voorlopig aan de vermoeidheid en iets minder structuur. Hopelijk staat hij snel terug op punt want maandag begint zijn voetbalkamp

- Jebse kan fietsen! We zijn zo fier, hij kan het ineens ook heel goed! Met 1 hand, rechtstaan op de pedalen, hard

- Senai laat zich meer en meer kennen. Iedere dag een beetje drama "moet". De ene keer al wat erger dan de andere keer.
Stappen doet ze nog niet op haar 17 maanden (morgen). Ze is nog wankel en erg wiebelig. Het komt wel

- Tom en ik zijn allebei terug aan het werk maar over 12 dagen vertrekken we alweer naar zee met onze caravan

- We waren vorige week 10 jaar getrouwd en dat gaan we zaterdag vieren bij Lucie en Jimmy. Het is daar zo lekker!

- Morgen gaat Senait voor de eerste keer een paar uurtjes naar make. Ik moet met Storm naar de oogarts. En zoals Storm altijd een veiligheid betekende voor Jebse kan Jebse dat nu voor Senait zijn. We zijn benieuwd!

- Zaterdag gaan we dus uit eten maar omdat Senait nog NOOIT wakker geworden is voor middernacht, gaan we haar in bed leggen en dan pas vertrekken. Zodat die "zorgtaak" nog niet wordt overgenomen door iemand anders. Niet teveel ineens hé ;-) niet voor haar en niet voor ons ;-)

tot zover de update